เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาเอิ้นได้รับเกียรติอย่างสูงจากมหาวิทยาลัยรังสิต ที่ได้มอบรางวัลคนสร้างแรงบันดาลใจให้
เอิ้นรักและคิดถึงมหาลัย คิดถึงเพื่อน คิดถึงอาจารย์
แต่สุดท้าย เอิ้นเลือกที่จะไม่ไปรับรางวัลด้วยตัวเองและเลือกที่จะอยู่ทำงานที่โรงพยาบาลตามปกติ เพราะคิดว่า
อาจารย์และสถาบันน่าจะภูมิใจมากกว่าที่เราได้เอาความรู้ที่ได้รับมาใช้ประโยชน์กับผู้ป่วย แล้วไม่ทิ้งภาระการตรวจไว้กับใคร
การที่ได้มีเวลานั่งใคร่ครวญเพื่อตัดสินใจ และเพื่อกล่าวอะไรบางอย่างแทนตัวเราทำให้เข้าใจได้ว่า
แรงบันดาลใจของเอิ้นคือความรัก
รัก ที่จะเรียนรู้คุณค่าของการมีชีวิตอยู่
รัก ที่จะมีความรักแท้ให้กับตัวเอง
รัก ที่จะส่งต่อความรักนั้นไปยังผู้อื่น
ขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เพราะไม่ว่าสิ่งนั้นจะดีหรือร้าย มันคือองค์ประกอบอันล้ำค่าในการทำความเข้าใจคำว่า รัก
