ตอนเป็นเด็กจนถึงวัยรุ่น
หมอเคยรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายจังที่มีปัญหาการสื่อสาร
– เจอคนไม่คุ้นเคย อยากคุยด้วยก็ไม่รู้จะคุยอะไร
– รู้ว่าตัวเองอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้า
– พอกล้าที่จะพูดก็มักจะถูกปฏิเสธหรือคนฟังก็ไม่ได้เข้าใจเจตนาจริงๆ
– อยากจะปลอบคนแต่กลับยิ่งทำให้คนที่ปลอบโมโห
– อยากเตือนคนอื่นแต่คนถูกเตือนกลับรู้สึกว่าไม่หวังดี
– เวลาตัวเองถูกเตือนบ้างกลับอ่อนไหว
.
ชีวิตยากเพราะสื่อสารไม่เป็น
กลายเป็นแก้ปัญหาด้วยการหลีกเลี่ยง
แต่ปัญหายิ่งไม่จบ
ยิ่งกลับกลายเป็นงูกินหาง
.
ตอนตัดสินใจเรียนจิตแพทย์นั้นก็เพียงหวังจะเข้าใจตัวเองและคนอื่นเพื่อให้มีความสุขขึ้น
แต่ของขวัญสำคัญที่ได้จากการเรียน
คือภาคบังคับที่ต้องฝึกเรื่องของการสื่อสาร
.
เริ่มต้นจากฝึกฟังอย่างลึกซึ้ง( Deep listening)
ฝึกฟังแล้วสื่อสาร( Active listening )
ฝึกสะท้อนความรู้สึก ฝึกความซื่อสัตย์
ฝึกการตั้งคำถาม ฝึกการบอกข่าวร้าย
ฝึกการให้กำลังใจ
ฝึกทำความเข้าในเชิงลึก
ทั้งหมดนี้แม้ไม่ได้เขียนหลักสูตรอย่างชัดเจน
แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างสม่ำเสมอ
.
มาถึงวันนี้จึงตระหนักรู้แล้วว่า
การสื่อสารนี่เองคือทักษะชีวิตที่ทุกคนควรรู้
แต่กลับไม่มีสอนในวิชาพื้นฐานที่โรงเรียน
.
การเคยเป็นคนมีปัญหาเรื่องการสื่อสารนี่เอง
ที่ทำให้เราเข้าใจการสื่อสารได้ลึกซึ้ง
และเข้าอกเข้าใจคนที่กำลังมีปัญหา
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยมีปัญหา
จึงใฝ่เรียนรู้ เรียนรู้เกิดปัญญาและมีแรงบันดาลใจในการใช้ทักษะการสื่อสารให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่น
ตอนเป็นเด็กจนถึงวัยรุ่น
หมอเคยรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายจังที่มีปัญหาการสื่อสาร
– เจอคนไม่คุ้นเคย อยากคุยด้วยก็ไม่รู้จะคุยอะไร
– รู้ว่าตัวเองอยากพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้า
– พอกล้าที่จะพูดก็มักจะถูกปฏิเสธหรือคนฟังก็ไม่ได้เข้าใจเจตนาจริงๆ
– อยากจะปลอบคนแต่กลับยิ่งทำให้คนที่ปลอบโมโห
– อยากเตือนคนอื่นแต่คนถูกเตือนกลับรู้สึกว่าไม่หวังดี
– เวลาตัวเองถูกเตือนบ้างกลับอ่อนไหว
.
ชีวิตยากเพราะสื่อสารไม่เป็น
กลายเป็นแก้ปัญหาด้วยการหลีกเลี่ยง
แต่ปัญหายิ่งไม่จบ
ยิ่งกลับกลายเป็นงูกินหาง
.
ตอนตัดสินใจเรียนจิตแพทย์นั้นก็เพียงหวังจะเข้าใจตัวเองและคนอื่นเพื่อให้มีความสุขขึ้น
แต่ของขวัญสำคัญที่ได้จากการเรียน
คือภาคบังคับที่ต้องฝึกเรื่องของการสื่อสาร
.
เริ่มต้นจากฝึกฟังอย่างลึกซึ้ง( Deep listening)
ฝึกฟังแล้วสื่อสาร( Active listening )
ฝึกสะท้อนความรู้สึก ฝึกความซื่อสัตย์
ฝึกการตั้งคำถาม ฝึกการบอกข่าวร้าย
ฝึกการให้กำลังใจ
ฝึกทำความเข้าในเชิงลึก
ทั้งหมดนี้แม้ไม่ได้เขียนหลักสูตรอย่างชัดเจน
แต่เป็นสิ่งที่ต้องทำอย่างสม่ำเสมอ
.
มาถึงวันนี้จึงตระหนักรู้แล้วว่า
การสื่อสารนี่เองคือทักษะชีวิตที่ทุกคนควรรู้
แต่กลับไม่มีสอนในวิชาพื้นฐานที่โรงเรียน
.
การเคยเป็นคนมีปัญหาเรื่องการสื่อสารนี่เอง
ที่ทำให้เราเข้าใจการสื่อสารได้ลึกซึ้ง
และเข้าอกเข้าใจคนที่กำลังมีปัญหา
ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งเคยมีปัญหา
จึงใฝ่เรียนรู้ เรียนรู้เกิดปัญญาและมีแรงบันดาลใจในการใช้ทักษะการสื่อสารให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและผู้อื่น
