การอยู่กับความเศร้า อย่างที่พ่อเราภูมิใจ

เปิดหัวข้อนี้ก็ทราบได้ทันทีว่าเอิ้นกำลังจะเขียนเรื่องอะไร

ตั้งแต่วันแรกที่เราสูญเสียพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 99.9% ของคนไทยก็เข้าสู่สภาวะสูญเสียร่วมกันรวมทั้งเอิ้นด้วย 0.01% ที่เหลือเราเว้นไว้ให้กับคนที่สมองไม่ปกติ ( จะเห็นคนพวกนี้จากการออกมาสร้างจุดเด่นต่างๆกับเหตุการณ์สูญเสียนี้ )

ตั้งแต่วันแรก เอิ้นก็ได้รับข้อความจากบรรดาแฟนเพจจำนวนไม่น้อย ขอให้เขียนบทความเกี่ยวกับการจัดการกับความเศร้า แต่เอิ้นตั้งใจจะไม่เขียนในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาด้วยเหตุผล 3 ประการ

1.ความเศร้าของทุกคนในตอนนี้คือสิ่งธรรมชาติ เพราะเราต่างสูญเสียที่รักที่สุดไป และไม่ควรปิดกั้นในช่วงสองสามวันแรก เพราะจะกลายเป็นเก็บกด (คนไม่เศร้าจึงแปลก คนแสดงออกไม่เหมาะสมจึงดูป่วย)

2.เราเห็นพลังของความเศร้าที่มาก เราจึงเพิ่งได้ตระหนักกันว่าพ่อมีค่ากับชีวิตเราแค่ไหน

3.ก่อนแนะนำใครเราก็ควรได้สัมผัสความทุกข์นั้นก่อนและพาตนเองพ้นทุกข์ได้ การแนะนำจึงจะมาจากความเข้าใจที่ลึกซึ้ง มิใช้แต่ทฤษฏีในตำรา

ด้วยสามเหตุนี้ จึงปล่อยใจให้เห็นความเศร้า ก่อนช่วยพวกเราให้เดินหน้าตามรอยทางของพ่อไปพร้อมกัน