ดริปกาแฟดูแลใจรุ่น2

07.08.2560

เหนื่อยอย่างมีความสุข

สองวันสำหรับดริปกาแฟใจ กับหนึ่งวันกับการเดินบนเส้นขอบของความสูญเสีย “ดริปกาแฟดูแลใจรุ่น2”

……………………………………………..

ความโชคดีคือเอิ้นมีประสบการณ์จากรุ่นแรกมาแล้ว ความโชคร้ายคือสภาพร่างกายของเอิ้นไม่พร้อมนัก เพิ่งฟื้นจากการติดเชื้อ และสภาพอากาศที่ไม่เป็นใจ

แต่ความมุ่งมั่นของผู้ที่มาเรียนทุกคน ความสนใจในกิจกรรม ความมีน้ำใจในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ทั้งด้านอารมณ์ ชีวิต จิตใจ รวมถึงการมีน้ำใจดูแลใส่ใจซึ่งกันและกัน ล้วนแล้วแต่ช่วยเติมพลังให้เอิ้น ทำให้อุปสรรคต่างๆกลายเป็นเรื่องเล็ก จนน่ารัก

ช่วงท้าย ปกติเราจะปิดคลาสประมาณ 10 โมงแล้วเอิ้นก็จะอยู่เพื่อตอบคำถามผู้เข้าร่วมถึงเที่ยง แต่ครั้งนี้เรานั่งพูดคุยแลกเปลี่ยนกันถึงบ่าย และหากไม่มีเหตุฉุกเฉินอันใด หรือมีใครต้องกลับ เราก็คงจะนั่งพูดคุยกันอยู่อย่างนั้น

……………………………………………..

ที่บอกว่ามีเหตุฉุกเฉินให้ต้องแยกจากกลุ่มนักเรียนไป คือ เจ้าแมวรักบี้จอมยุ่งเกิดอาการตกเลือด หลังจากท้องมาได้สองเดือน เด็กๆที่โรงแรมตกใจกันมาก เอิ้นกับพงศ์จึงรีบพามันไปหาหมอ

หลังจากเอ็กซเรย์ เราพบลูกแมวในท้องตัวโตมากและอาการของบี้ที่ซีดและอิดโรย สิ่งที่ต้องตัดสินใจตอนนั้น ว่าจะผ่าหรือไม่ผ่า อัตราการรอด 50 : 50 เหมือนเส้นขอบของการสูญเสีย

สุดท้ายเอิ้นตัดสินในให้บี้ผ่าตัด เพราะดูแล้วว่าการตกเลือดครั้งนี้ไม่ปกติแน่

หลังส่งบี้เข้าห้องผ่าตัด เอิ้นกลับมาแจ้งข่าวเด็กๆพนักงานที่โรงแรม น้องๆทุกคนดูกังวลแลเสียใจ 1 ชม. ผ่านไปสัตวแพทย์โทรมาแจ้งว่าการผ่าตัดปลอดภัย แต่เสียลูกไปสอง รอดสอง การการพยายามเบ่งจนมดลูกบิดตัว

ขณะนั้นเองน้องๆพนักงานก็กำลังรวมตัวกันเพื่อไปเยี่ยมบี้ก่อนกลับบ้าน เมื่อเอิ้นแจ้งข่าวดีกับน้องๆ ทุกคนดีใจ เราเอารถตู้ของโรงแรมไปเยี่ยมบี้และรับหนูน้อยสองตัวกลับโรงแรม

ด้วยความที่ “รักบี้” อ่อนแอและไม่มีน้ำนม หมอแจ้งน้องพนักงานว่า ต้องเลี้ยงและให้นมทุกสอง ชม รวมถึงการทำความสะอาดด้วย

ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ น้องๆทุกคนกระตือรือล้นในการเรียนรู้ที่จะดูแล บางคนถ่ายvdoที่หมอสอนไว้ บางคนค้นหาข้อมูลใน google บางคนจัดเตรียมอุปกรณ์ บางคนตั้งเวลาเพื่อให้นม