เคยมีหลายต่อหลายคนถามว่า เอิ้นเขียนเพลงมาแล้วกี่เพลง?
คำตอบที่ตอบอยู่เสมอๆคือ ไม่รู้ เพราะเพลงเคยเป็นสิ่งที่เขียนอยู่ตลอดเวลา จนสามีเคยคิดเกมส์ให้เล่นกับแฟนคลับ โดยให้แต่ละคนบอกชื่อเพลงของเอิ้น โดยไม่ซ้ำกันมาแล้วคนสุดท้ายจะได้รางวัล ผลปรากฏว่ามีร่วมร้อยเพลง แต่นั้นเป็นเพลงที่ทุกคนเคยได้ยินนะคะ
แต่ความจริงก็ยังมีอีกหลายร้อยเพลงที่คนอื่นยังไม่เคยได้ยิน หลังจากได้เขียนบทความถึงเหตุการณ์ของสิงห์ ความเศร้าและการฆ่าตัวตาย เอิ้นก็นึกถึงเพลงนึงที่เอิ้นเคยแต่งไว้เมื่อ 8 ปีก่อน ตอนที่เข้าเรียนแพทย์เฉพาะทางจิตเวชที่รามาธิบดี ที่รามาธิบดีจะมีธรรมเนียบปฏิบัติสำหรับแพทย์เฉพาะทางที่เข้าเรียนใหม่ คือการเข้าร่วมกิจกรรม 100 วันฉันยังอยู่ เพราะการเรียนแพทย์เฉพาะทางในแต่ละสาขาต้องใช้ความอดทนและการทุ่มเทเป็นอย่างมาก จึงทำให้มีแพทย์บางส่วนยกเลิกการเรียนก่อนกำหนด ดังนั้นแพทย์ที่ยังอยู่ในหลักสูตรจึงต้องมารวมตัวกัน หาการแสดงที่เป็นการสื่อสารให้เพื่อนแพทย์แผนกอื่นรู้จักแผนกของเรา การแสดงของแผนกจิตเวชในปีนั้นเอิ้นและเพื่อนๆเลือกทำละครเพลง ซึ่งเป็นชีวิตของคนไข้ในแต่ละโรคของเรา โดยเอิ้นแสดงเป็นหมอ
ด้วยความที่เป็นละครเพลง เอิ้นจึงทำหน้าที่ในการเขียนเพลง(ดูเหมือนต้องเป็นอย่างนั้น55) ละครเรื่องนี้จำได้ว่านางเอกเป็นโรคซึมเศร้าและกำลังจะฆ่าตัวตาย วิธีการรักษาของเอิ้นคือร้องเพลงนี้ให้เค้าฟัง “รักตัวเอง”
A เมื่อไรที่รักร้างลา เมื่อไรที่เธอท้อใจ เมื่อไรที่ชีวิตเหมือนไม่มีใครเลยสักคน อาจมองตัวเองไร้ค่า อาจดูไม่น่าชื่นชม จมกับความทุกข์ระทม จนอยากหยุดลมหายใจ B โปรดหยุดความคิดนั้นก่อนได้มั้ย สูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง แล้วลองตั้งใจฟัง ฟังเสียงหัวใจตังเอง H ที่มันบอกให้รู้ว่า(รักตัวเองก่อนได้มั้ย) ก่อนจะรักใคร (รักตัวเองมากกว่านี้) เรื่องเลวร้ายใดๆจากนี้ ให้มันจงจางหายไป แค่ไม่ยอมแพ้ ( ไม่มีใครเค้ามารัก) แค่ความเสียใจ (ไม่เป็นไรก็แค่นั้น) รอคอยไปก็คงแค่นั้น ลองหันกลับมารักตัวเอง รอคอยไปก็คงเท่านั้น ลองหันกลับมารักตัวเอง
รักตัวเอง คำนี้พูดง่าย ทำยาก แต่ทำได้
ราตรีสวัสดิ์ ป.ล. หวังว่าสักวันจะมีโอกาสได้ทำเพลงให้ทุกคนได้ฟัง “รักตัวเอง”
